АЗ МИЁНИ КИТОБУ ДАФТАРИ МАН
Аз миёни китобу дафтари ман
Ногаҳон суратат баромада монд.
Оҳ, раҳме ба дидаи тари ман,
Ки инони хаёл пас гардонд.
Сурат, ин сурати ҷавонии ту,
Чашм пӯшида, ёд меорам.
Хандаву лутфу меҳрубонии ту
Буд, охир, ғизои ашъорам.
Буд, оре. Дигар илоҷе нест,
Ҳама рафтанд як-як аз назарам.
Дарди хобида аз куҷо ҳам хест,
Ки зи як сад намуд дарди сарам?
Хоҳу нохоҳ дида медӯзам...
Аз чӣ ҷустам китобу дафтари худ?
Боз аз оташи куҳан сӯзам?
Кош, дар гӯшаи хаёл набуд.
Як худи ёди ту маро ҳар дам
Оташи ғусса мефурӯзонад...
Сурататро гирифта даррондам,
То ки бори дигар насӯзонад!
Апрели 1961