МАКТУБИ ТУ
Бори дигар гирифтаму хондам,
Гарчи онро зи ёд медонам.
Ман ба ҷоям чу ҳайкале мондам,
Гӯӣ берун шуд аз танам ҷонам.
Як варақ, даҳ калимае дар он,
Маънии ҳар кадом мухтасар аст.
Як варақ, даҳ калимае дар он,
Ҳар кадомаш чу доғ дар ҷигар аст.
Паи ҳам солҳо гузар карданд,
Буд ин хат ҳамеша ҳамроҳам.
Рӯдҳо роҳашон дигар карданд,
Ман дигар роҳро намехоҳам.
Ду нашуд ҳеҷ гаҳ қарори ман,
Раҳ як асту қарор ҳам яктост.
Нест ин дил ба ихтиёри ман,
Бо ту бигрифта унс аз кайҳост.
Бедилу нотавону танҳоям,
Як варақ, даҳ калима пеши назар.
Гаҳ зи худ рафта, гаҳ ба худ оям,
Як варақ, даҳ калима пеши назар.