АЗ ЗУҲАЛ МУЖДАИ ҲАЁТ ОРЕМ
Падаронро азиз донистан
Шарафу эътибори ҳар инсон.
Падаронро азиз донистан –
Шарти аввал барои фарзандон!
Мову ту дар суруди танҳоӣ
Роз гӯем аз муҳаббати дил.
Пок бинем асоси зебоӣ
Бо ду чашми пур аз зарофати дил.
Мову ту бигзарем аз дили кӯҳ,
Қуллаҳоро кашем дар оғӯш.
Чашмаҳои барандаи андӯҳ
Бизанад аз вуҷуди моён ҷӯш.
Мову ту нури офтоби саҳар, –
Ба сари киштзор метобем.
Аз сари кӯҳу аз дили ахтар
Чун шукӯҳи баҳор метобем.
Абрҳо зери пой бигзорем,
Коиноту фалак ба ҳукми мост.
Аз Зуҳал муждаи ҳаёт орем,
Давраи неки мо ҳаминро хост!
Мову ту аз миёни боғу чаман
Ҳамроҳи гулрухе қадам монем.
Лола бинему дил шавад хурсанд,
Канда, дар зери тоқиҳо монем!
Сокини водиҳои зархезем,
Вориди қасри илм мегардем.
Обрӯи рафиқ агар резем, –
Кутаҳақлем, марди номардем!
Ҳар чи дорем – номи он бахт аст,
Падаронанд офаридгораш.
Рӯзи бемеҳратон аҷаб сахт аст,
Аз падарҳо ҳаёти мо дилкаш.
Дар талошу саодату шодӣ
Инқилоб ихтиёр бинмуданд.
Дар талоши баҳори озодӣ
Ҷонашонро нисор бинмуданд.
"Падарон бесаводу содда буданд",
Мо на бояд, ки наҳ занем онро.
Дар муборизаҳо ситода буданд,
То ману ту сипар кунем ҷонро!
Ин саводе, ки мову ту дорем,
Ҳосили бесаводии онҳост.
Абр акнун ба зер бигзорем,
Коиноту фалак ба ҳукми мост.
Шарафу эътибори ҳар инсон –
Падаронро азиз донистан!
Шарти аввал барои фарзандон –
Падаронро азиз донистан!!!